zondag 8 januari 2012

Voor hij die altijd lachte

Ga niet weg
Schaduw waarin ik lopen,
schuilen kan
Moegetergd door de zwaarte
van je uitgestrekte benen
waar ik me aan vastklamp
Loslaten moet ik ooit
Nu nog niet
Nu is vroeg en vers
Zindert na in het geheugen
Tijd wist langzaam uit
maar er is geen CTRL+Z
There is no point of return
Alleen verder gaan
met voetstappen die verzwaren
bij elke stap
Bij elke hap
naar lucht
Opgelucht
Af en toe een lichtpunt
dat de weg verlicht
voor even
Even is genoeg

Geen opmerkingen:

Een reactie posten